W życiu codziennym spotykamy różne dzieci mniej lub bardziej uparte. Dziecięcy upór to nie lada wyzwanie dla nas wszystkich. Szczególnie dla rodziców i nauczycieli, którzy spędzają z małymi uparciuchami długie godziny i często nie mogą sobie z nimi „poradzić”. Rodzice często zadają sobie pytania: Dlaczego nasze dziecko jest takie uparte?, Czy popełniliśmy jakiś błąd?, Czy ono ma już taki charakter?. Mają pretensje do swojego, dziecka że jest takie, a nie inne. Uparte dziecko w codziennym życiu niesie za sobą zarówno wiele trudności jak i pozytywnych aspektów. Są one zazwyczaj bardzo niezależne, a za tym idą również inne silne cechy takie jak wytrwałość, stanowczość, pewność siebie, oraz zdecydowanie. Oprócz pozytywnych cech, które charakteryzują takie dzieci, są również i negatywne takie jak kłótliwość, buntowniczość, nieustępliwość. oraz często postawa roszczeniowa.
Teoria mówi, że wiele cech związanych z tzw. upartością ma związek z temperamentem dziecka. Dochodzą do tego również stosowane metody wychowawcze. Małe dzieci w swoim upartym zachowaniu sprawiają wiele kłopotów. Cechuje ich agresja, napady złości, problemy z jedzeniem, ubieraniem się, rywalizacja z innymi rówieśnikami, oraz kłamstwa. Napady złości często są próbą zwrócenia na siebie uwagi, lub otrzymania chcianej rzeczy.
Aby zmniejszyć intensywność niewłaściwych zachowań należy zastosować kilka rad:
- Chwalimy pozytywne zachowanie dziecka, szczególnie wówczas, gdy dziecko podczas danej sytuacji nie wykorzystuje płaczu, krzyku itp.
- Reagujemy zanim rozpocznie się napad złości
- Ignorujemy napady złości. Nie interesujemy się jego osobą. Każde przejawy zainteresowania są dla dziecka nagrodą
- Napady złości dziecka nie mogą być skuteczne. Nie ulegajmy dziecku tylko dla tego że krzyczy i płacze
- Nie dajmy się wyprowadzić z równowagi. Nie krzyczmy na dziecko, kiedy jest w takiej sytuacji
- Po całej sytuacji nie wracajmy do przyczyn ataku złości. Nie omawiajmy ich z dzieckiem
- Dajmy dziecku do zrozumienia, że rozumiemy jego zdenerwowanie, ale dopiero wtedy, kiedy się uspokoi
- Sukcesywnie uczmy dziecko wyrażania swoich uczuć również za pomocą słów
Nad upartym dzieckiem należy dużo pracować. Spora część z nich przejawia dosyć typowe zachowania, które doprowadzają go do upragnionego celu a są to: popychanie, bicie, gryzienie, rzucanie przedmiotami i inne. W starszym wieku zachowania te często tracą na intensywności, jak również przeobrażają się w agresję słowną.
Kilka prostych sposobów radzenia sobie:
- Podobnie jak w przypadku napadów złości należy dziecko chwalić, aby mogło swoją frustrację wyładowywać w sposób jak najbardziej bezpieczny i nieagresywny
- Ograniczajmy oglądanie programów telewizyjnych, które mogą wywoływać niewłaściwe zachowania u naszych dzieci
- Uczmy dzieci prawidłowych zachowań np. Jeżeli jesteś zły to przyjdź do mnie i porozmawiaj ze mną itp.
- Rozumiejmy złość dziecka, ale jednocześnie dajmy mu do zrozumienia, że takie zachowanie nie będzie akceptowane
Okres przedszkolny to często czas buntu dzieci. Rodzice powinni wykorzystać ten okres, aby pokierować jego wychowaniem we właściwy sposób. Należy pamiętać, że jest to proces długofalowy, wymagający od rodziców dużo poświęcenia, konsekwencji i cierpliwości. Głównym zadaniem rodziców, w tym czasie jest umiejętne skierowanie uporu malucha ku odpowiedniemu celowi.
Opracowała: Monika Kucab
Żródło:
www.wychowanieprzedszkolne.pl